در واقع خانه موزه های تاریخی بر اساس ویژگی های موزه شناسی با نام های خانه های شخصیت ها، خانه های زیبا، خانه های مجموعه، خانه های رویدادهای تاریخی، خانه های جوامع محلی، خانه های اجدادی، خانه های قدرت، خانه های روحانیت، خانه های عوام، خانه های روزگار و خانه ها برای موزه ها، گروه بندی شده اند. 

 خانه چیز واقعی است که به واسطه عناصری چون اتاق خواب، پذیرایی، آشپزخانه، اسباب و اثاثیه و ... موجود می تواند فضا و حس متعلق به آن را به مخاطب منتقل کند. بازدیدکنندگان با گشت و گذار در خانه موزه ها، رمز و راز و خصوصیت های منحصر به فرد آن را درک می کنند و با نوع معیشت و وسایل زندگی شخصیت مورد نظر آشنا می شوند و بیوگرافی ملموسی از او به دست می آورند.

با وجود آنکه تا چندی پیش تعداد خانه موزه شخصیت ها در کشور ما حدود 18 خانه بود اما با توجه به صحبت های مدیرکل موزه ها و اموال منقول تاریخی، با استقبال بخش خصوصی برای ایجاد موزه های خصوصی، طی سال گذشته شاهد آن بودیم که هر دو هفته یک موزه خصوصی شکل گرفته و بخش خصوصی در دو سال گذشته 40 موزه ایجاد کرده است. با وجود این سعی بر آن است تا موقعیت به نوعی پیش رود که بخش خصوصی بتواند هر 10 روز یک موزه ایجاد کند. از این رو طرح «هر خانه یک موزه» مطرح شده است.

بر اساس طبقه بندی که انجمن بین المللی خانه موزه های تاریخی (DEMHIST) در هشتمین کنفرانس سالانه این انجمن در سال 2007 میلادی در شهر وین به تصویب رساند، خانه موزه های تاریخی در 11 گروه مختلف قرار داده شدند که بر این اساس، خانه موزه های شخصیت ها به عنوان اولین گروه در این تقسیم بندی شناخته می شوند؛ این نوع موزه ها اختصاص به معرفی شخص دارند و در بر گیرنده وسایل زندگی، نوع معیشت، آثار و بیوگرافی شخصیت مورد نظر است.
bartarinha.ir

در بین محلات پنجگانه تهران قدمت چال میدان (چال حصار) قدیمی تر از بقیه است

محله های ثروتمندان در تهران قدیم
تهران قدیم از چهار محله تشکیل شده بود به نام‌های سنگلج، اودلاجان (عودلاجان)، بازار و چاله‌میدان. در زمان ناصرالدین‌شاه قاجار چندین محله تازه در تهران ساخته شد به نام‌های ارگ، چاله حصار، خانی آباد، جوادیه، قنات‌آباد، پاچنار، پامنار، یافت‌آباد، گار ماشین، گود زنبورک‌خانه، صابون‌پزخانه، گود عرب‌ها و دروازه قزوین. محله‌های دیگر شهر تهران بزرگ؛ ری یا شاه عبدالعظیم، شمیران یا تجریش، تهران‌پارس، تهران نو، نارمک، کَن و فرحزاد، طرشت و حسن‌آباد، بریانک یا هفت چنار می‌باشد.

هنوز بسیاری از آن محلات با همان اسم و رسم قدیم وجود دارند. محله دولت که به دلیل نزدیکی با کاخ‌های سلطنتی به این نام خوانده می‌شد، خیابان‌های لاله‌زار، خیابان شاه‌آباد، خیابان اسلامبول، خیابان علاء‌الدوله (فردوسی) خیابان لختی (سعدی) خیابان واگن‌خانه (خیابان اکباتان) عین الدوله، دوشان‌تپه (ژاله)، نظامیه (بهارستان) و دروازه شمیران را شامل بود.

محله عودلاجان (اودلاجان) تشکیل می‌شد از خیابان جلیل‌آباد (خیام) کاخ گلستان تا ناصریه (ناصر خسرو) و حدود مسجد شاه و شمال بوذرجمهری شرقی و پامنار و جنوب خیابان چراغ برق (امیر کبیر) و میدان توپخانه، که محله کلیمیان و زرتشتیان مقیم تهران بود.

محله سنگلج که بخش اعظم و عمده آن را امروزه پارک شهر تشکیل می‌دهد، در گذشته یکی از مراکز مهم سیاسی بود و با اینکه در حال حاضر تقریباً از بین رفته ولی هنوز اشتهار تاریخی خود را از دست نداده.

چاله حصار یکی دیگر از محلات جنوب تهران بود که چون آن را خاکبرداری و خاکش را به مصرف حصار کشی تهران رسانده بودند، مقدار زیادی چاله گود مانند داشت، بعدها برای تخلیه زباله‌های شهر از آنجا استفاده می‌کردند.

چاله میدان نیز که قبلاً در دوره صفویه خاک آن را به مصرف حصارکشی تهران رسانده بودند، وضعی تقریباً مشابه چاله حصار داشت و محل تخلیه زباله تهران به حساب می‌آمد، این محله محدود به جنوب بازار چهل تن و امامزاده سید اسماعیل و میدان مال فروش‌ها، میدان امین السلطان، گمرک، خانی آباد، دروازه غار و پاقاپوق (اعدام) بود.

در بین محلات پنجگانه تهران قدمت چال میدان (چال حصار) قدیمی تر از بقیه است. بافت قدیم شهر تهران تا زمان حکومت پهلوی اول به شکل قدیم خود – البته با تغییراتی جزیی – باقی مانده بود. با تخریب حصار شهر تهران و دروازه های آن، تغییرات عمده ای در تمام شهر به وجود آمد. به رغم تداوم دگرگونی‌ها در زمان پهلوی دوم، هسته قدیمی شهر تهران همچنان مرکزیت خود را تا به امروز حفظ کرده است.

*محله دولت
این محله حد فاصل خیابان های لاله زار، فردوسی، سعدی، اکباتان، ایران، 17 شهریور، بهارستان و دروازه شمیران را در بر می‌گرفت. محله ای که دیرتر از بقیه محلات به تهران اضافه شد و مردم همیشه به آن به چشم یک محله حاشیه ای و بی اعتبار نگاه می کردند. البته تا وقتی که در زمان ناصرالدین شاه لاله زار رونق گرفت و تبدیل به خیابان فرهنگ و هنر تهران شد.

*میدان‌ها
در تهران عهد قاجار پنج میدان توپخانه، بهارستان، ارگ، پاقاپق و مشق ساخته شد. بعد از آن 12 میدان دیگر در تهران بنا شد. طراحان میدان‌های جدید ابتدا مهندسان چک و فرانسه و سپس آلمانی و دانمارکی بودند. بعدها 150 میدان کوچک و بزرگ به مرور به این مجموعه اضافه شد. از 50 میدان احداث شده در سال های اخیر، آفریقا (آرژانتین) و بسیج، بزرگ ترین آنها هستند.

*محله پولدارهای تهران
شاید برای شما هم جالب باشد که بدانید در قدیم محله ثروتمندان تهران کدام نقطه از مناطق 22 گانه امروزی تهران به شمار می رفت.
در نقشه های بجا مانده از روزگار قاجار- برزین ۱۲۵۸- چهار محله عودلاجان، چاله میدان، بازار و سنگلج قید شده است. بعدها محله های ارک و دولت به آن چهار محله اضافه شدند و وجه تمایز این دو محله جدید، آن بود که اربابان قدرت و زورمداران روزگار در این دو محله در میان باغ‌های وسیع زندگی می کردند و هرگز تراکم جمعیت محله هایی چون سنگلج، چاله میدان و بازار را نداشتند. در این محله ها، از کوچه های تنگ، باریک و دراز خبری نبود و سکنی گزینی افراد سرشناسی همچون میرزا یوسف مستوفی الممالک و تصرف اراضی وسیع در قسمت شمالی تهران آن روزگار محله هایی چون بهجت آباد، یوسف آباد و حسن آباد شکل گرفتند.

 محله عودلاجان، چاله میدان، بازار و سنگلج از محله های ثروتمندان در تهران قدیم بوده است

گفته می شود که رضاشاه دراین محله بزرگ شده بود و اصرار داشت که برای از بین بردن سوابق خود، محل را تخریب کند. سابقه تاریخی سنگلج به سال۱۲۵۰ ه. ق، است که برای استفاده منطقه مسکونی طراحی شد و ساخت آن بر عهده محمد تقی خان بوده است.
امروزه در خیابان بهشت معماری قدیمی و جدید به چشم میخورد، اما خیابان بیش تر به مرکز اداره های دولتی تبدیل شده است. سنگلج در عصر خود یکی از بزرگ ترین و آبادترین و پرجمعیت ترین محلات تهران بود که تکیه های آن شهرت بسیاری داشت. تکیه مشهور قورخانه کهنه از جمله آن ها است که در حال حاضر به خیابان قورخانه تبدیل شده و در آن اتصالات لوله و پیراهن و کت و شلوار به فروش می رسد.

از تکیه های سنگلج چندین گذرگاه و خیابان انشعاب پیدا می کرد که خیابان شاهپور (وحدت اسلامی)؛ واقع در غرب سنگلج، یکی از آنها است. گذرهای معروف آن نیز گذر تقی خان در شمال و گذر شریف الدوله در ضلع جنوبی است که به در خونگاه می رسید.

محله سنگلج در روزگار گذشته، دارای یک یا چند کدخدا بود، مثل: حاج میرزا زکیخان که متصدی تدارکات و هزینه چراغانی و تنظیم امور دسته های عزاداری و حرکت آن ها در روز عاشورا در چاله حصار بود. از اشخاص صاحب نام دیگر مانند آیت الله سید محمد طباطبایی و آیت الله سید عبدالله بهبهانی را، که از روحانیان صدر مشروطیت و طراز اول دارالخلافه ناصری بود، می توان نام برد. از مشخصه های امروز این محله میتوان به تالار نمایش سنگلج اشاره کرد که در دهه ۱۳۴۰، ساخته شده است.

دو گذر معروف این محله گذر تقی خان و گذر شریف الدوله بود که به درخونگاه منتهی می شد. چندین حمام بزرگ با خزینه ها و چال حوضهای عظیم در سنگلج وجود داشت. در نقشه های بجا مانده از روزگار قاجار چهار محله عودلاجان، چاله میدان، بازار و سنگلج از محله های ثروتمندان در تهران قدیم قید شده است.

* وجه تسمیه نام قدیمی محلات شمال تهران
اقدسیه: نام قبلی اقدسیه (تا قبل از 1290) قمری حصارملا بوده است. ناصرالدین شاه زمین های آنجا را به باغ تبدیل و برای یکی از همسران خود به نام امینه اقدس (اقدس الدوله) کاخی ساخت و به همین دلیل این منطقه به اقدسیه معروف شد.

آجودانیه: آجودانیه در شرق نیاوران قرار دارد و تا اقدسیه ادامه پیدا می کند. آجودانیه متعلق به رضاخان اقبال السلطنه وزیر قورخانه، ناصرالدین شاه بود، او ابتدا آجودان مخصوص شاه بوده است.

درکه: اگرچه هنوز دلیل اصلی نامگذاری این محل مشخص نیست اما برخی آنرا مرتبط به نوعی کفش برای حرکت در برف که در این منطقه استفاده می شده و به زبان اصلی «درگ» نامیده می شده است دانسته اند.

فرمانیه: در گذشته املاک زمین های این منطقه متعلق به کامران میرزا، نایب السلطنه بوده است و بعد از مرگ وی به عبدالحسین میرزا فرمانفرما فروخته شد.

جماران: زمین های جماران متعلق به سید محمدباقر جمارانی از روحانیون معروف در زمان ناصرالدین شاه بوده است. برخی از اهالی معتقدند که در کوه های این محله از قدیم مار فراوان بوده و مارگیران برای گرفتن مار به این ده می آمدند و دلیل نام گذاری این منطقه نیز همین بوده است و عده ای هم معتقدند که جمروکمر به معنی سنگ بزرگ است و چون از این مکان سنگ های بزرگ به دست می آمده است، آن را جماران، یعنی محل به دست آمدن جمر نامیده اند.

دزاشیب: (در نزدیکی تجریش) روایت شده است که قلعه بزرگی در این منطقه به نام «شیب» وجود داشته است و در گذشته نیز به این منطقه دزآشوب و درج سفلی در لهجه محلی ددرشو می گفتند. احتمالا دلیل نامگذاری این محل کشف سکه ها و اشیاء قیمتی در این محل بوده است. در گذشته این منطقه ییلاق کارکنان روسیه بوده است.

قلهک: کلمه قلهک از دو کلمه «قله» و «ک» تشکیل شده است که قلعه معرب کلمه کله، مخفف کلات به معنای قلعه است. عقیده اهالی بر این است که به دلیل اهمیت آبادی قلهک که سه راه گذرگاه های لشگرک، ونک و شمیران بوده است، به آن (قله-هک) گفته شده است.

کامرانیه: زمین های این منطقه ابتدا به میرزا سعیدخان، وزیرامورخارجه ناصرالدین شاه تعلق داشت و سپس کامران میرزاپسر بزرگ ناصرالدین شاه، با خرید زمین های حصار بوعلی، جماران و نیاوران اهالی منطقه را مجبور به ترک زمین ها کرد و سپس آن جا را کامرانیه نامید.

فرحزاد: این منطقه به دلیل آب و هوای فرح انگیزش به همین نام معروف شده است.

منبع : tebyan.net

كردستان مهم ترين استان كشور از لحاظ توليدات نازك كاري است

صنايع دستي به عنوان بخشي از ميراث فرهنگي و نمادي از نوع زندگي فرهنگي يك جامعه، همواره مورد توجه مي باشد. به علت ويژگي زندگي سنتي در بسياري از نقاط كردستان و عدم استيلاي بخش صنعتي، هنوز صنايع دستي استان از لحاظ كيفيت و گستردگي در سطح كشور مطرح مي باشد، به گونه اي كه فرش و گليم كردستان به همراه محصولات ظريفه مانند شطرنج شهرت جهاني پيدا كرده است.

مهم ترين صنايع دستي استان كردستان عبارتند از: نازك كاري چوب، دست بافي، خراطي، ساخت زينت آلات محلي، سوزن دوزي و روكاري، سفال سازي، حصيربافي، گيوه دوزي، نمدمالي و ساخت محصولات چرمي. دستبافي شامل سجاده، موج، شال، جاجيم، گليم، گليمچه و پارچه لباسي است كه در بيشتر نقاط شهري و روستايي كردستان تهيه مي شود. زينت آلات شامل انواع دستبند، گردن بند، سينه ريز، النگو، سربند، انگشتري و گوشواره است. نازك كاري با چوب شامل قوطي سيگار، شيريني خوري، كيف زنانه، سيني، بشقاب، آجيل خوري و... مي باشد.(سعيديان، 1369، 1023).

قالي و گليم

استفاده از رنگ هاي گياهي، تركيب نقش و اصالت طرح، موجب برتري كيفيت قالي و گليم استان كردستان شده است. شهر سنندج و بيجار مهم ترين مركز توليد گليم و قالي مي باشد. شهرت جهاني فرش سنندج و اعتبار آن در ميان بازارهاي جهاني سبب شده است كه در دائره المعارف بريتانيا كه از معتبرترين دائره المعارف هاي دنياست، واژه « سنه» را كه كردي سنندج است به نوعي قالي معروف ترجمه كرده اند.

محصولات نازك كاري

كردستان مهم ترين استان كشور از لحاظ توليدات نازك كاري است. هنر نازك كاري تركيب قطعات بسيار كوچك از انواع چوب هاي پرداخت شده طبيعي مي باشد كه با ظرافت خاص در كنار هم قرار گرفته و موجب به وجود آمدن قطعات بسيار ظريف چوبي همانند قلمدان و ساير محصولات مي گردد. علاوه بر نازك كاري، اروسي سازي، منبت و معرق سنندج نيز از شهرت و اعتبار برخوردار است.

جولايي ( نساجي سنتي )

كارگاه هاي توليد پارچه لباس كردي مردانه به جولايي معروف است. اين پارچه ها ده سانتيمتر عرض و در حدود بيست و يك متر طول دارند. محصولاتي همانند جاجيم يا رختخواب پيچ و جانمازها هم حاصل كار جولاها مي باشد كه به صورت سنتي تهيه و به بازار عرضه مي گردد.

كلاش

در مناطق كردنشين نوعي گيوه به نام كلاش توليد مي شود كه هماهنگي جالبي با لباس كردي دارد. رويه اين كفش از نخ پنبه اي بافته شده و زيره آن از پارچه ي فشرده شده ساخته شده است، به همين دليل كفشي بسيار سبك، نرم، قابل انعطاف و متناسب با محيط كوهستاني است. توليد كلاش در اصل مختص به اورامان بوده ولي اكنون در تمام شهرهاي كردستان توليد مي شود.

ساخت ابزار و آلات موسيقي

پيشرفت ساخت صنايع دستي چوبي به علت وجود چوب درختان جنگلي مرغوب و استعداد فراوان در زمينه تعليم و يادگيري موسيقي موجب شده استان كردستان به يكي از مناطق عرضه وسايل موسيقي، به ويژه موسيقي سنتي تبديل شود كه نمونه آن ساخت دف، ديوان، تار، سه تار، ويولن، قانون و سنتور مي باشد. ساير صنايع دستي استان عبارتند از: زرگري سنتي، سفالگري، ساخت مصنوعات چرمي، كارددوزي و خراطي ( استانداري كردستان، 1389 ).

شاخص ترين توليدات صنايع دستي استان كرمانشاه نيز عبارتند از: گليم، قالي، گيوه و سازهاي سنتي. در كنار آن ها صنايع دستي ديگري نيز وجود دارد، از جمله: جاجيم بافي، چاقوسازي و ابزارآلات فلزي، قلم زني منبت، معرق، پارچه دستباف، نازك كاري چوب و ريزه كاري چوب، نمدمالي، مصنوعات چرمي، ساخت زيورآلات محلي، چيغ بافي، فلزكاري، دوخت هاي سنتي( رودوزي) گليم گل برجسته، سفالگري، طراحي سنتي، سبدبافي، نساجي ( موج بافي و اهرامي بافي )، تراش شيشه، رنگرزي سنتي، طراحي فرش، تذهيب، نگارگري، خراطي و مجسمه سازي.

منبع:rasekhoon.net

خلیج همیشه فارس در جنوب کشورمان قرار دارد و نام خلیج فارس تا ابد خلیج فارس باقی خواهد ماند. در این میان آنچه که کمتر به آن پرداخته شده آشنایی با جزایر ایرانی موجود در خلیج همیشه فارس است.
 
به نظر می رسد ما ایرانیان باید بیش از پیش با جزایر ایرانی موجود در خلیج فارس آشنا شویم تا بتوانیم هرچه بهتر و علمی تر به هرگونه ادعای جعلی در رابطه با جزایر ایرانی و خلیج فارس پاسخ گوییم. در خلیج همیشه فارس در حدود 30 جزیره بزرگ و کوچک قرار دارند که تعدادی از آنها مسکونی بوده و تعدادی نیز غیر مسکونی اند. 

 خلیج همیشه فارس در جنوب کشورمان قرار دارد

منبع:bartarinha.ir

  آبشار سردابه در حدود 24 کیلومتری غرب اردبیل در دامنه شرقی کوه سبلان قرار دارد

 آبشار سردابه در حدود 24 کیلومتری غرب اردبیل در دامنه شرقی کوه سبلان قرار دارد.

این آبشار که در نزدیکی آبگرم معدنی سردابه قرار دارد، 15 متر ارتفاع دارد و حجم جریان آن نسبتاً کم و محدود به خروجی چند چشمه بالادست است.

دمای آبشار سردابه در حدود 35 درجه سانتی گراد است. حجم جریان این آبشار در مواقع بارش و پیوستن جریان‌های سطحی حوزه آبخیز افزایش می‌یابد.دبی این آبشار در حدود 25 لیتر در ثانیه و بصورت دائمی در جریان است.

آب آن شفاف، کمی ترش مزه و بیرنگ بوده و بوی شدید گوگرد از آن به مشام می‌رسد.

آبشار سردابه، در نزدیکی آبگرم معدنی سردابه قرار دارد

دمای آبشار سردابه در حدود 35 درجه سانتی گراد است

 آبشار سردابه، 15 متر ارتفاع دارد

حجم جریان آبشار سردابه، در مواقع بارش و پیوستن جریان‌های سطحی حوزه آبخیز افزایش می‌یاید

  منبع:mashreghnews.ir

مجموعه: مكانهاي تاريخي ايران

قدمت قلعه رودخان به دوره ی پیش از اسلام در ایران باز می گردد

   گنبد سلطانیه
 در شمال غرب استان زنجان، یکی از جاذبه های گردشگری ایران که به عنوان میراث جهانی یونسکو ثبت شده واقع است. آرامگاه «اولجایتو» در سلطانیه یکی از بزرگ ترین گنبدهای جهان را داراست. این گنبد بین سال های 1302 تا 1312 میلادی در شهر سلطانیه، پایتخت حکومت ایلخانیان روی قبر هشتمین حاکم ایلخانی واقع شده است.
 
گرچه بیشتر کاشی ها و نمای بیرونی ساختمان، رنگ و لعاب شان را به گذر سالیان باخته اند، آجرکاری ظریف، کاشی های رنگی و طراحی داخل آرامگاه تا حد زیادی از چنگ زمان جان سلام به در برده اند.
 
گفته می شود ساختار دولایه این گنبد، الهام بخش ساخت «تاج محل» که از مهم ترین جاذبه های گردشگری هند به حساب می آید، شده است. «اولجایتو» که مادری مسیحی داشت و بعدها به دین اسلام گروید، گنبد سلطانیه را برای گردآوری و نشانه های مذهبی بنا کرد، اما وقتی با مخالفت هایی مواجه شد، این مکان را به عنوان آرامگاه خود برگزید. در مسیر بازگشت به زنجان هم می شود از غذاهای سنتی ایرانی از جمله دیزی، کباب بره یا سوپ نخود لذت برد.
   

گنبد سلطانیه مقبرهٔ اُلجایتو است که در شهر سلطانیه (پایتخت ایلخانیان) ساخته شد

عمارت بخردی
 کاروانسرایی 400 ساله از عهد صفویان در اصفهان وجود دارد که با اتاق های متعددش میزبان مسافران دوره قاجار هم بوده است. عمارت بخردی اکنون عنوان قدیمی ترین اقامتگاه در دست بازسازی در ایران را یدک می کشد. پنجره هایی با شیشه های رنگارنگ که از دوره های صفوی و قاچار باقی مانده، با مبلمانی از جنس چوب چنار جلوه ای دوچندان به این خانه بخشیده است.
 
مهمانسرا در میان باغ هایی پر از میوه و گل های وحشی واقع شده و از پنج سال پیش توسط «مرتضی بخردی» طراح داخلی و کارشناس بازسازی در دست نوسازی است. این طراح معتقد است این خانه متعلق به منجمی از عهد صفویان بوده و حتی درهای ساختمان اصلی که به سمت اتاق های طبقه بالا باز می شوند، درهای سنگین و چوبی اصل هستند که با چوب درخت چنار بازسازی شده اند. این مهمانسرا حتی میان اصفهانی ها نیز چندان شناخته شده نیست و شهرت آن دهان به دهان چرخیده است.

عمارت بخردی یکی از بناهای تاریخی به جای مانده از عصر صفوی می باشد

هتل صخره ای کندوان
 حدودا 30 مایل که از سمت شمال غربی تبریز فاصله بگیرید، به روستایی صخره ای می رسید که کندوان نام دارد. مردم این منطقه در غارهایی زندگی می کنند که در دل سنگ های آتشفشانی کوه سهند تراشیده شده اند.
 
هتل لوکس کندوان در دل روستایی 800 ساله واقع است، اما اتاق های غارگونه اش کاملا به امکانات مدرن مجهز است. طبق افسانه های محلی، آب معدنی که از کوه سهند سرچشمه می گیرد و خاصیتی پزشکی دارد، از بهشت عدن نشأت گرفته است.

 مسافران می توانند برای به دست آوردن آرامش و جذب خاصیت شفابخشی در این آب ها غوطه ور شوند. همچنین در برخی اتاق ها وانی وجود دارد که آب معدنی مستقیما از طریق لوله کشی به آن هدایت می شود.  

هتل لوکس کندوان در دل روستایی 800 ساله واقع است

 
برج طغرل
 برج طغرل، بنایی متعلق به دوره سلجوقیان در شهر ری است. ری در حاشیه جنوبی تهران، پایتخت ایران واقع است. ری که همیشه زیر سایه ی دید مسافران مشتاق به نواحی شمالی شهر تهران قرار دارد، قدیمی ترین منطقه ی استان است که خانه ی بناهای تاریخی ارزشمندی از جمله بازار 500 ساله ی صفوی است.
 
برج طغرل در واقع آرامگاه «طغرل بیگ» پادشاه سلجوقی است که پیش از حمله مغول ها در اوایل قرن سیزدهم ری را مرکز حکومت خود قرار داد.
 
پس از تماشای این میراث معماری تاریخی، می توانید از ری (جاذبه تمدن اسلامی) به منطقه ارامنه نشین تهران بروید و از قهوه ها و شیرینی های «کافه نادری» بچشید؛ قهوه خانه ای که همچنان ظاهر سنتی اش را حفظ کرده و از قدیم پاتوق نویسندگان بزرگ ایرانی بوده است.
  

 برج طغرل، بنایی متعلق به دوره سلجوقیان در شهر ری است

 
منبع:jamejamonline.ir